انسان‌هاى مردّد و دمدمى مزاج به هيچ جايى نمى‌رسند و هرگز موفّق نمى‌شوند، زيرا مرتّب در حال تغيير و تبدّل هدف هستند.

حال كه مطلب به اينجا رسيد كمى درباره وضعيّت دانشمندان و مقام آنها و وظيفه بزرگى كه بر دوش دانشمندان و علما سنگينى مى‌كند و همچنين درباره نشر علم بحث كنيم:

جايگاه دانشمندان‌

در روايتى از امام صادق عليه السلام به علما «مُرابط» اطلاق شده است، آنجا كه مى‌فرمايد:

«عُلَماءُ شيعَتِنا مُرابِطوُنَ بِالثَّغرِ الَّذي يَلي ابليسَ وَعِفاريتِهِ يَمنَعُونَهُم عَن الخُروجِ عَلى‌ ضُعَفاءِ شيعَتِنا وَعَن ان يَتَسَلَّطَ عَلَيهِم ابليسُ‌

؛ دانشمندان پيروان ما همانند مرزبانانى‌اند كه در برابر لشكر ابليس صف كشيده‌اند و از حمله آنان به كسانى كه قدرت دفاع ندارند جلو مى‌گيرند». [1] در ادامه حديث، مقام دانشمندان برتر و بالاتر از افسران و مرزبانانى كه در برابر هجوم دشمنان اسلام پيكار مى‌كنند شمرده شده و اين از آن‌روست كه آنان نگاهبان عقايد و فرهنگ اسلامند، در حالى كه اينان حافظ مرزهاى جغرافيايى.

مسلّماً ملّتى كه مرزهاى عقيدتى و فرهنگى او مورد هجوم دشمن قرار گيرد و نتواند به‌خوبى از آن دفاع كند در مدّت كوتاهى از نظر سياسى و نظامى نيز شكست خواهد خورد. [2]

مقام علما

مى‌دانيم كه مقام شهيد در اسلام والاترين مقام است، امّا در حديثى از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله مى‌خوانيم كه فرمود:

«فَضلُ العالِمِ عَلَى الشَّهيدِ دَرَجَةٌ

؛ عالم يك درجه از

[1]. بحارالانوار، ج 2، ص 5.

[2]. رجوع شود به: تفسير نمونه، ذيل آيه 200 سوره آل عمران.