صفات مذموم (حسد، حرص، كبر)

10

يا عَليُّ، أنهاكَ مِن ثَلاثِ خِصالٍ: الحَسَدِ وَالحِرصِ وَالكِبرِياءِ.

اى على، تو را از سه صفت نهى مى‌كنم: حسد، حرص، تكبّر.

بحارالانوار، ج 77، ص 46

نور هدايت‌

رسول اكرم صلى الله عليه و آله در اين بخش از سفارش‌هاى خود به على عليه السلام به اين نكته تاريخى اشاره كرده كه در آغاز اين عالَم سه گناه بزرگ صورت گرفت: گناه ابليس، گناه فرزند آدم (قابيل)، ترك اولاى حضرت آدم عليه السلام. منشأ هر يك از اين سه گناه، يكى از سه چيز بالا بوده است: گناه ابليس از تكبّر سرچشمه گرفت كه به طرد هميشگى از درگاه الهى و گرفتارى به لعن ابدى خداوند منتهى شد.

سرچشمه ترك اولاى آدم عليه السلام حرص بود، زيرا او به ميوه‌هاى بهشتى بسنده نكرد و فريب خورد و حرص او را واداشت به سراغ درخت نهى شده برود كه نتيجه كارش اخراج از بهشت بود.

به قول حافظ:

قابيل بر اثر حسادت، برادرش هابيل را كشت زيرا قربانى‌اش در درگاه خداوند قبول نشد امّا خوشه‌هاى هابيل در درگاه الهى پذيرفته شد. اكنون گناه‌