قدرت پروردگار بر گشودن هر مشكل و از ميان بردن هر اندوه و غم و فراهم ساختن اسباب هر پيروزى است. در واقع جز او فتّاح نيست و «مفتاح» و كليد همه درهاى بسته در دست قدرت اوست.

واژه «فتح»، چنانكه راغب در مفردات مى‌گويد، در اصل به‌معنى از بين بردن پيچيدگى و اشكال و آن بر دو گونه است: گاهى با چشم ديده مى‌شود، مانند گشودن قفل و گاه با انديشه درك مى‌شود، مانند گشودن پيچيدگى اندوه‌ها و غصّه‌ها يا گشودن رازهاى علوم و نيز داورى كردن ميان دو تن و گشودن مشكل نزاع و مخاصمه آنها. [1]

3. ذكر «يونسيّه»

حضرت يونس عليه السلام بعد از آنكه ترك اولى‌ مرتكب شد رو به درگاه خدا آورد و از پيشگاه مقدّسش تقاضاى عفو كرد.

در اينجا ذكر معروف و پرمحتوايى از يونس عليه السلام در قرآن نقل شده كه بين اهل عرفان به ذكر «يونسيّه» معروف است. « «فَنَادَى‌ فِى‌الظُّلُمَاتِ أَنْ لَاإِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحَانَكَ إِنّى كُنْتُ مِنَ‌الظَّالِمِينَ»؛ در آن ظلمت‌ها (ى متراكم) صدا زد: خداوندا، كه معبودى جز تو نيست، منزّهى تو، من از ستمكاران بودم». [2] و بر خود ستم كردم و از درگاهت دور افتادم و به سرزنش تو كه جهنّم سوزانى است گرفتار شدم.

اين اعتراف خالصانه و اين تسبيح توأم با ندامت، كار خود را كرد و دعايش مستجاب شد، چنانكه در قرآن آمده است. « «فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَنَجَّيْنَيهُ مِنَ‌الْغَمّ وَكَذلِكَ نُنْجِى‌الْمُؤْمِنِينَ»؛ ما دعاى او را به اجابت رسانديم و از آن اندوه نجات بخشيديم و اين‌گونه مؤمنان را نجات مى‌دهيم». [3]

[1]. رجوع شود به: تفسير نمونه، ذيل آيه 26 سوره سبأ.

[2]. سوره انبياء، آيه 87.

[3]. رجوع شود به: تفسير نمونه، ذيل آيه 88 سوره انبياء.