نام کتاب : انوار هدايت، مجموعه مباحث اخلاقى نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 273
4. ذكر «لا حَولَ وَلا قُوَّةَ الّا بِاللّه»
در تفسير مجمعالبيان آمده است كه دشمنان اسلام فرزند عوف بن مالك، يكى از
ياران پيامبر صلى الله عليه و آله را اسير كردند. او به حضور حضرت آمد و از اين
ماجرا و فقر و تنگدستى شكايت كرد. حضرت فرمود: تقوا پيشه كن و شكيبا باش و بسيار
ذكر
لا حَولَ وَ لا قُوَّةَ إلّابِاللّهِ
را بگو. عوف چنين كرد، ناگهان در حالى كه در خانهاش نشسته بود فرزندش آمد. وى
از غفلت دشمن استفاده كرده و گريخته بود و حتّى شترى را از دشمن با خود آورده بود. [1]
؛ هر كه حقيقتاً و از صميم قلب به ياد خدا باشد او بنده مطيع خداست. و هر كه
در جريان امور و حالات خود از خدا غافل باشد او بنده عاصى است و اطاعت خدا علامت
هدايت پيدا كردن و معصيت، علامت گمراهى است و اصل و ريشه اطاعت و معصيت، ذكر
پروردگار متعال و غفلت از اوست». [2] پس قلب خود را مرجع و قبله زبان قرار بده و بىاشارت قلب زبان
خود را حركت مده و در سخن گفتن موافقت عقل و جهات ايمانى را لازم بشمار و متوجّه
باش كه خداوند بر ظاهر و باطن تو مطّلع است و مانند كسى باش كه در حالت نزع روح و
احتضار است. يا كسى كه در عرصه محشر براى عرض اعمال حاضر شده و از آنچه خداوند
متعال تو را تكليف فرموده است از اوامر و نواهى
[1]. تفسير مجمعالبيان، ج 10، ص 43؛
رجوع شود به: تفسير نمونه، ذيل آيات 2 و 3 سوره طلاق.