و اگر از دريچه چشم «شرقيها» به اين موضوع- موضوع تجارت اسلحه- نگاه كنيم بايد گفت: كشورهاى شرقى پر ارزش‌ترين منابع زير زمينى خود را در برابر مبلغ ناچيزى در اختيار «غربيها» مى‌گذارند و سپس بر مى‌گردند و همان مبلغ را نيز در برابر يك مشت آهن پاره خطرناك (و احياناً سلاحهايى كه با پيدايش سلاحهاى مدرن از گردش خارج شده است) به خود آنها باز مى‌گردانند.

يعنى‌ «همه چيز» خود را با «هيچ» معامله مى‌كنند چه معامله پربركتى؟! تازه يك «منت ابوابجمعى» هم به ضميمه آن تحويل مى‌گيرند.

و با توجّه به اين حقيقت دليل ندارد غربيها طرفدار خاموش شدن آتش جنگ در جهان باشند.

پس براى برچيدن بساط جنگ از جهان، نخست بايد بساط اين تمدّن ماشينى را (به صورت كنونى) برچيده، طرح نوين و صحيحى به جاى آن ريخته شود.

بنابراين آرزوى آمدن روزى كه حتى يك گلوله هم در دنيا شليك نشود مساوى است با آرزوى گرسنه ماندن جمعى كارگر و ورشكست عده‌اى سرمايه دار غربى و آن هم چيزى است‌