و رقم بزرگى از درآمد اين دولتها از طريق فروش انواع سلاح جنگى تأمين مى‌گردد.

بديهى است براى اين كه اين كارخانه‌ها نخوابد، و اين همه كارگر و كارشناس و مهندس بى‌كار نشوند، و به عوايد سرشار اين دولتها نيز لطمه‌اى وارد نگردد، بايد اين «فرآورده‌هاى صنعتى»! به هر طريق ممكن، مصرف شود.

يعنى الزاماً بايد آتش جنگ را در نقاط مختلف‌ «روشن» نگاه داشت تا اين كارخانه‌ها «خاموش» نگردد.

مثلًا همين جنگ چند روزه خاورميانه كه به تحريك و تشويق و رقابت سردمداران تمدن غرب روى داد و مصيبت بزرگى براى بشريّت بوجود آورد و آثار نفرت‌انگيز آن مسلماً تا ساليان دراز باقى خواهد ماند، براى صاحبان كارخانه‌هاى اسلحه سازى، «موفقيت بزرگ و كم نظيرى» بود زيرا چندين ميليارد دلار! (يعنى معادل بودجه چندين سال كشور ايران) سلاحهاى جنگى در اين مدّت كوتاه نابود گشت، و به دنبال آن سفارش «پارتيهاى جديدى» به كارخانه‌ها داده شد!

كدام تجارت باازرش به اين داغى و درآمدش اين قدر سرشار است؟!