رسول گرامى در ذيل اين حديث آمده كه مراد فحش دهنده پست است‌ « (هو الفاحش اللئيم». [1]

سليمان بن مهران مى‌گويد: بر حضرت صادق (عليه السلام) وارد شدم عده‌اى از شيعيان نزد آن حضرت بودند، شنيدم مى‌فرمود: اى شيعيان زينت ما باشيد و موجب وَهن و زشتى ما نگرديد، با مردم سخن خوب بگوئيد و زبان خود را حفظ كنيد و از زيادى سخن و كلام زشت بازداريد

« (مَعاشِرَ الشيعه كونوا لنا زَيناً و لاتكونوا علينا شيناً، قولوا للناس حُسْناً و احفظُوا السِنَتَكُم و كُفُّوها عن الفُضُول و قَبيح القَول». [2]

ما با سخنان زشت و بيهوده خود، خود را شيعه و مؤمن واقعى بناميم، يا فضه كنيز حضرت زهرا (عليها السلام) كه بيست سال سخنى به غير از قرآن نگفت.

داستانى عجيب از انسانى خودساخته:

از يكى از زاهدان نقل شده كه: در باديه زنى را تنها ديدم گفتم كيستى، جواب داد: «وَقُلْ سَلَامٌ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ»: «بگو سلام بزودى مى‌دانيد». [3]

از قرائت اين آيه فهميدم، كه مى‌گويد: اول سلام كن، سپس سؤال كن، كه سلام علامت ادب و وظيفه وارد بر مورود است.

به او سلام كردم و گفتم، در اين بيابان آن هم با تن تنها چه مى‌كنى؟ پاسخ داد: «مَنْ يَهْدِ اللهُ فَمَا لَهُ مِنْ مُّضِلّ»: «كسى را كه خدا هدايت كند، گمراه كننده‌اى براى او نيست». [4]

از اين آيه شريفه دانستم راه را گم كرده ولى براى يافتن مقصد به حضرت حق‌

[1]. تفسير درّ المنثور، جلد 6، صفحه 252- ميزان الحكمه، جلد 7، صفحه 409.

[2]. بحار الانوار، جلد 71، صفحه 310 (اين روايت و دو روايت قبل در ميزان الحكمه، جلد 8، صفحه 450 نيز آورده شده است).

[3]. سوره زخرف، آيه 89.

[4]. سوره زمر، آيه 37 ..