مى‌كنند). [1]

در روايتى نيز از امام صادق (عليه السلام) نقل شده كه فرمودند: در بنى‌اسرائيل مردى بود كه خدا را سه سال پيوسته دعا مى‌كرد كه خدا پسرى به او عطا كند، وقتى ديد خداوند اجابت نكرد، گفت پروردگارا آيا من از تو دورم سخن مرا نمى‌شنوى يا تو نزديك من هستى و اجابت نمى‌كنى؟ امام صادق (عليه السلام) فرمودند: در خواب ديد كسى نزد او آمد و گفت: تو خداوند عزوجل را سه سال است با زبانى فحّاش و قلبى سركش و غير متقى و نيتى غيرصادق مى‌خوانى، خود را از فحاشى دور كن و قلبت را از خداوند بترسان و نيت خود را نيكو گردان.

حضرت فرمودند چنين كرد و خداوند دعاى او را مستجاب كرد و فرزند پسرى به او عنايت كرد. [2]

برادرم! سخن نيك گوى كه سخن و كلام تو كشف كننده درون تو است اگر درونى باصفا و نورانى داشته باشى آن را آشكار مى‌كند و اگر درونى تيره و تاريك داشته باشى همان آشكار مى‌شود مولى على (عليه السلام) نيز فرمودند: مرد در زير زبانش پنهان شده است «المرء مخبوء تحت لسانه».

در روايتى آمده كه مردى دهنه مركب رسول الله (صلى الله عليه و آله) را گرفت و گفت: «يا رسول الله (صلى الله عليه و آله) اىُّ الاعمال افْضَلْ»: «يا رسول الله (صلى الله عليه و آله) كدام اعمال بافضيلت‌تر است؟ فقال: اطعام الطعام و اطيابُ الكلام»: «طعام دادن و پاك كردن گفتار». [3]

على (عليه السلام) فرمودند: «سه چيز است كه از نيكوكارى است: سخاوت، پاكيزگى كلام، تحمل آزار»

«ثلاث مِنْ البِرّ سخاء النفس و طيبُ الكلام و الصبر على الاذى». [4]

[1]. اصول كافى، جلد 2، صفحه 324، باب (البَذاء).

[2]. اصول كافى، جلد 2، صفحه 324، باب (البَذاء).

[3]. بحار الانوار، جلد 71، صفحه 312.

[4]. همان مدرك، صفحه 312 ..