«در ياد خداوند حيات و زندگى قلبها است» [1] رسول گرامى (صلى الله عليه و آله) نيز فرمودند:

«بذكر اللّه تَحيى القلوبُ و بِنسيانهِ مَوتُها»:

به ياد خدا قلبها زنده مى‌شود و به فراموشى از يادخدا مى‌ميرند». [2]

3- ذكر، غذاى نفوس است؛ مولى فرمودند:

«ذكر اللّه قُوت النُفُوس و مُجالَسةُ المحبوب»:

«ياد خدا غذاى نفوس و همنشينى محبوب است». [3] در جاى ديگر فرمودند:

«مداومُة الذكر قُوت الارواح»:

«دوام ذكر غذاى روحها است». [4]

4- ذكر، نور قلبها است، مولى فرمودند:

«ثمرُ الذكر استنارة القلوب»:

«فائده و ميوه ذكر نورانيت قلبها است». [5]

5- ذكر برطرف كننده زنگار قلبها است.

على (عليه السلام) فرمودند:

«انّ اللّه سبحانه جعل، الذكر جلاءً للقلوب تسمع به بعد الوقرة و تُبْصَرُ به بعد العشوة و تنقاد به بعد المعانده ...»:

«خداوند ياد خود را جلا دهنده قلبها قرار داد، (بعد از برطرف شدن زنگار غفلت) با ذكر حق قلبها مى‌شنوند، بعد از اينكه گوش آنها سنگين بود و مى‌بينند بعد از اينكه خوب نمى‌ديدند و رام مى‌شوند بعد از اينكه عناد ميورزيدند ...». [6]

6- ذكر شفاء قلبها است: رسول گرامى (صلى الله عليه و آله) فرمودند:

«ذِكرُ اللّه شِفاء القُلوب» [7]

و در

[1]. غررالحكم.

[2]. تنبيه الخواطر، صفحه 360.

[3]. غررالحكم.

[4]. غررالحكم.

[5]. غررالحكم.

[6]. بحار الانوار، جلد 69، صفحه 325- شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، جلد 11، صفحه 177، خطبه 217.

[7]. كنزالعمال، خبر 1751 ..