ترجمه:
و امّا (پرهيزگاران) در روز دانشمندانى بردبار و نيكوكارانى با تقوا هستند.
***
شرح: در اين فراز حضرت به برنامه
روزانه آنها اشاره مىفرمايند كه بردبار و دانشمند و نيكوكار و خداترس هستند، نه
اين كه فقط در روز اين صفات را دارند،
[1]. در بعضى از نسخ مثل نسخه ابن ميثم به جاى
حلماء، (حكماء) دارد و ابن ميثم در شرح خود گويد مراد حكمت شرعى و كمال قوه علميه
و عمليه آن است و اينگونه حكمت متعارف بين صحابه و تابعين است. مرحوم خوئى در ذيل
اين فراز از خطبه پس از اين كه مىگويد: در بعضى نسخ حكماء آمده، گويد حكمت هم از
جنود عقل است و مقابل آن هوى است كه از جنود جهل است، سپس مىگويد صدر المتألهين
(رحمهم الله) در شرح اين حديث دركافى مىگويد: حكمت علم به حقائق اشياء است، به
قدر طاقت، و عمل بر طبق آن و هوى رأى فاسد و پيروى نفس از شهوات باطل است و احتمال
دارد، مراد از حكمت، حكمتى باشد كه در كتب اخلاقى استعمال مىكنند، و آن حد وسط در
قوة فكرية است كه بين افراط (جربزة) و تفريط (بلاهة) است پس مراد به هوى جربزة و
لوازم ان است كه آراء فاسد و عقايد باطل است و هر دو معنى حكمت از صفات عقل و
ملكات آن است و مقابل آن از صفات جهل و توابع آن است ..
نام کتاب : اخلاق اسلامى در نهج البلاغه( خطبه متقين) نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 2 صفحه : 39