67- خشوع قلب‌

«خاشِعاً قَلْبُه‌»

ترجمه: (مى‌بينى پرهيزگاران را كه) قلبش خاشع است.

شرح: در اين فراز بار ديگر مولى سخن از خشوع متقيان مى‌فرمايد، در مرتبه اول عبادت را متذكر شد و اينجا خشوع قلب و خاضع در برابر عظمت الهى است و اين خشوع قلبى زائيده درك عمظمت الهى است و مسلماً خشوع قلب نيز ساير اعضاء را به خضوع وامى‌دارد.

چون درباره خشوع قبلا به تفصيل بحث كرده‌ايم، در اين جا به اختصار بيان مى‌كنيم امام صادق (عليه السلام) در روايتى مى‌فرمايند:

«خداوند متعال به حضرت عيسى بن مريم (عليه السلام) چنين وحى كرد: يا عيسى! از ديدگانت اشك بريز و قلبت را خاضع گردان و دو چشم خود را با ميل اندوه و حزن سرمه بكش در هنگامى كه اهل بطالت و خوشگذرآنهامى خندند، در كنار قبور مردگان بايست و آنها را با نداى بلند صدا زن، شايد از آنها پندگيرى و بگو من در زمره ملحق شوندگان به شما، ملحق خواهم شد». [1]

[1]. بحار الانوار، جلد 82، صفحه 178 ..