مشكل‌تر است) و چه دوستى بالاتر و بزرگتر از خداوند كه دوستيش چون خودش زوال‌ناپذير است!)

2- نعمتهاى بهشتى- زير آنها زوال‌ناپذير و دائمى هستند و نعمتهاى دنيوى و عالم ماده فناپذير است. [1]

3- كمالات نفسانى كه باقى مانده است مثل علم و حكمت و مكرمتهاى اخلاقى و اعمال صالح كه سعادت دائمى و لذت ابدى را به همراه دارد، و در مقابل بى اعتنائى آنها به زينتهاى دنيوى است كه از حدّ و مرز دنياى پست فراتر نمى‌رود، به خلاف كمالات و اعمال صالح كه تا آخر همراه انسانند. [2]

دوگونه اشك داريم: اشك غم و اشك شادى، معتقد بودند اشك غم سوزان و اشك شادى خنك است، از اين رو مى‌گفتند چشمهايش خنك شده، مولى نيز در اين دو فراز مى‌فرمايد: پرهيزگار اگر اشك بريزد اشك خنك شوق نسبت به امور باقى دارد و نسبت به امور ناپايدار زاهد است و اين اشاره به جهان‌بينى اسلامى است، جهان‌بينى يك مسلمان واقعى و اصيل كه سراى جاودان را بهشت مى‌داند و مرگ را دريچه‌اى به جهان باقى، و لذا از مرگ و شهادت نمى‌هراسد، دنيا را پل پيروزى مى‌داند و آگاه است كه روى پل جاى اقامت نيست، جاى خيمه و خرگاه زدن نيست، محل توقف نيست دنيا گذرگاهى به سوى آخرت است، حيات دنيوى نه حيات حقيقى بلكه مرگ تدريجى است‌ إِنَّ الدَّارَ الْاخِرَةَ لَهِىَ الْحَيَوَانُ‌ [3]

زهد در امورى كه باقى نيست‌

چند جمله نيز درباره زهد بگوئيم‌

«زَهادَتُه فيما لا يبقى»:

حقيقت زهد آن‌

[1]. اين احتمال نيز در شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد است.

[2]. اين احتمال را مرحوم خوئى و ابن ميثم داده‌اند.

[3]. سوره عنكبوت، آيه 64 ..