صبر بر بهره‌هاى كم باشد، قناعت و ضدش، «شَره» و شدت ميل است.

و بواسطه اشتمال صبر بر اين صفات وقتى از پيامبر (صلى الله عليه و آله) از ايمان سؤال كردند، حضرت فرمودند: «هو الصبر» زيرا صبر اكثر اعمال ايمان و عزيزترين اعمال آن است. [1]

فلسفه صبر

در مباحث قبل به اين بحث اشاره‌اى شد، و در ذيل اين فراز نيز به چهار نكته اشاره مى‌كنيم:

1- تمام كارهاى مثبت با موانعى روبرور است، كار مثبت و مهم بدون مخالف نمى‌شود، آزادى، استقلال، ايمان، تقوى، تحصيل دانش، كسب، بدون مشكل نمى‌شود، اگر اهل صبر نيستى وارد ميدان نبايد بشوى، اگر با يكى دو مانع مى‌خواهى كنار روى اصلا از اول پا در اين مسير نگذار.

يكى از بزرگان كه استاد استاد ما بود، و از مراجع محسوب مى‌شد يك نفر در مشكل مالى سختى گرفتار شده بود، و نامه تندى توأم با ناسزا به آقا نوشت و آخر نامه مشكل مالى خود را ذكر كرده بود، آقا نامه را خوانده بودند، و براى اين كه آن طرف خجالت نكشد، نامه را پشت كتابهاى كتابخانه خود انداخته بودند، و پيغام براى آن شخص داده بودند كه بيا مثل اينكه نامه براى من داده بودى، و من آن نامه را انداخته‌ام (مرادشان پشت كتابها بوده) چه‌

مشكل داريد، او آمده بود، و مشكل را مطرح كرده و گره كارش اصلاح شده بود، و آن عالم بزرگوار فرموده بود، او فكر كرد نامه‌اش را نخوانده‌ام ولى اين كار را كردم تا هم به او كمك شده باشد و هم ناراحت نباشد.

پش ضامن اجراى تمام كارهاى خير صبر است، با صبر مى‌توان به اهداف‌

[1]. منبع سخنان در بحث فرهنگ صبر جلد سوم انوار نعمانية، صفحه 200 تا 198 بوده است، براى اطلاع بيشتر به اين منبع رجوع نمائيد ..