است كه (در اين عالم) به شما داده شده است» [1] و در روايت ديگر از آن بزرگوار است:

«اليقين الايمان كلّه»:

«يقين همه ايمان است». [2] يعنى ايمان داراى مراتبى است و هر مؤمنى مرتبه‌اى از اين كمال را دارد، ولى فردى كه به درجه يقين رسيد تمام ايمان را به دست آورده است.

نشانه‌هاى مؤمنِ بايقين:

براى كسانى كه در ايمان به درجه يقين رسيده‌اند علاماتى است:

1- در امور خود به غير خدا توجه نكرده و اتكاء نمى‌كند، و سرّ مطلب اين است كه تمام اشياء را از مبداء واحدى مى‌داند و لذا به وسائط توجه نكرده و همه را مسخّر و تحت اختيار آن مبداء مى‌بيند. در روايتى از امام صادق (عليه السلام) آمده:

«مَنْ ضَعف يَقينُه تَعَلّق بالاسباب ...»:

«كسى كه يقين او ضعيف باشد به اسباب تعلق پيدا مى‌كند» (و از به وجود آورنده اين اسباب غافل مى‌شود).

2- در همه احوال خاضع و خاشع براى خداوند است، دائماً در خدمت او به وظيفه خود مشغول است چه در خفاء و چه در علن، در گرداب دوستى و انس او غرق است، و فكر خود را متوجه آن ذات كرده است، و سرّ مطلب اين است كه صاحب يقين، عارف به خدا و عظمت و قدرت او است و اين كه خداوند اعمال و افعال او را ديده و بر خفيات او نيز آگاه است.

3- چنين فردى مستجاب الدعوه و داراى كرامات و خرق عادات است و سرّ اين مطلب اين است كه هر مقدار نفس داراى يقين باشد، به همان مقدار مجرّد شده و داراى قدرت تصرف در امور عالم را پيدا مى‌كند، و به قول امام صادق (عليه السلام): «اليَقين يوصِلُ العَبد الى كلِّ حالٍ سَنِىّ و مقام عجيب»: «يقين بنده (مؤمن) را به بلندترين‌

[1]. جامع السعادات، جلد 1، صفحه 119.

[2]. جامع السعادات، جلد 1، صفحه 119 ..