37- 40- ترس از مسئوليتها

«لا يَرضَونَ مِنْ اعْمالهم القَليل، و لا يَسْتَكثرونَ الكثير فَهم لَانْفُسِهِم مُتَّهِمُون و مِنْ اعْمالِهِم مُشْفِقُون‌»

ترجمه‌: پرهيزگاران از اعمال كم خود راضى نيستند و اعمال زياد خود را نيز زياد نمى‌بينند آنان خويش را متهم مى‌سازند (در تقصير در عبادت و اطاعت) و از اعمال خود ترسناكند.

شرح: مقدمه‌اى را در بحث عمل براى توضيح مطلب عرض مى‌كنم، از فرازهاى فوق روشن مى‌شود كه پرهيزگاران اهل عملند نه اهل حرف، مردم دو دسته‌اند: يك دسته فقط حرف مى‌زنند و عملى در كار آنها نيست، قرآن به اين دسته تاخته و آنها را مورد نكوهش قرار مى‌دهد: لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفْعَلُونَ- كَبُرَ مَقْتاً عِنْدَ اللهِ أَنْ تَقُولُوا مَا لَا تَفْعَلُونَ‌: «چرا مى‌گوئيد آنچه را عمل نمى‌كنيد، بسيار به غضب وامى‌دارد خدا را اين كه بگوئيد آنچه را انجام نمى‌دهيد». [1] اين عبارت از جملات شديد قرآن است كه غضب و خشم الهى را بر اين گونه افراد وعده مى‌دهد. و يك دسته به همراه قول عمل مى‌كنند، حتى عمل را زياده بر قول انجام مى‌دهند و گويا شنيده‌اند

[1]. سوره صف، آيه 2 و 3 ..