[إِنْطَلَقَ:]

«وَانْطَلَقَ الْمَلَأُ مِنْهُم»

«انْطَلَقَ» از مادّه‌ «انطلاق» به معناى بيرون رفتن با سرعت و توأم با رها ساختن كار قبلى است؛ و در سوره‌ «ص» اشاره به خارج شدن از مجلس‌ «ابوطالب» با قهر و خشم است. [1]

[إِنْطَلِقُوا:]

«انْطَلِقُوا إِلى‌ مَا كُنْتُمْ»

«انْطَلِقُوا» از مادّه‌ «انطلاق» به معناى حركت كردن بدون توقف است؛ و يك نوع آزادى از قيد و بند نيز در آن نهفته شده. و اين در حقيقت توضيحى است براى وضع آنها در عرصه محشر كه آنها را مدتى طولانى براى حساب نگه مى‌دارند، سپس آنها را رها ساخته و مى‌گويند: بدون توقف به سوى دوزخ حركت كنيد. [2]

[أنظُرُونَا:]

«انْظُرُونَا نَقْتَبِسْ»

«انْظُرُونَا» از مادّه‌ «نظر» در اصل، به معناى انديشه يا نگاه كردن، براى مشاهده يا درك چيزى است؛ و گاه به معناى تأمل و جستجو نيز مى‌آيد. هر گاه با «إلى» متعدى شود به معناى افكندن چشم به سوى چيزى است، و هر گاه با «فِى» متعدى گردد به معناى‌ «تأمل و تدبّر» است و هنگامى كه بدون حرف جرّ متعدى شود و بگوئيم:

«نظرته و انظرته و انتظرته» به معناى تأخير انداختن و يا انتظار كشيدن است. (اقتباس از مفردات راغب). [3]

[أَنْعام:]

«أُحِلَّتْ لَكُمْ بَهيمَةُ الأَنْعامِ»

«أَنْعام» جمع‌ «نعم» (بر وزن قلم) در اصل بر شتر اطلاق مى‌شده است؛ ولى بعداً توسعه يافته و به شتر و گاو و گوسفند گفته مى‌شود. اين واژه از كلمه‌ «نعمت» گرفته شده، به خاطر اين كه يكى از بزرگترين نعمت‌ها براى انسان‌ها و چهارپايان محسوب مى‌شود، حتى امروز كه آن همه وسايل نقليه سريع‌السير هوايى و زمينى اختراع شده است، باز در بعضى از موارد منحصراً بايد از چهارپايان استفاده كرد. در بيابان‌هاى شنزار كه عبور وسائل نقليه در آن بسيار مشكل است و در بعضى از گذرگاه‌هاى باريك كوهستان‌ها، تنها وسيله‌اى كه با آن مى‌توان عبور كرد، هنوز هم چهارپايانند. [4]

[أنفال:]

«يَسْئَلُونَكَ عَنِ الأَنْفالِ»

[1]. ص، آيه 6 (ج 19، ص 235)

[2]. مرسلات، آيه 29 (ج 25، ص 414)

[3]. حديد، آيه 13 (ج 23، ص 344)

[4]. مائده، آيه 1 (ج 4، ص 318)؛ مؤمن، آيه 79 (ج 20، ص 205)