ف‌

[فِئَة:]

«كَمْ مِنْ فِئَةٍ قَليلَةٍ»

«فِئَة» از مادّه‌ «فَيْى‌ء» در اصل به معناى بازگشت است و از آنجا كه جمعيتى كه پشتيبان يكديگرند هر يك به كمك ديگرى باز مى‌گردد، به آنها «فِئَة» (بر وزن هبه) اطلاق شده است. [1]

[فاتَكُم:]

«تَأْسَوْا عَلى‌ مَا فاتَكُمْ»

«فاتَكُم» از مادّه‌ «فَوْت» به معناى از شما فوت شده مى‌باشد. [2]

[فاتن:]

«مَآ أَنْتُمْ عَلَيْهِ بِفاتِنينَ»

«فاتن» اسم فاعل از مادّه‌ «فتنه» به معناى فتنه‌گر و اغواكننده است. [3]

[فاجر:]

«إِلَّا فاجِراً كَفَّاراً»

«فاجر» از مادّه‌ «فجور» به معناى كسى است كه گناه زشت و شنيعى مرتكب مى‌شود، و «كفّار» مبالغه در «كفر» است؛ بنابراين تفاوت ميان اين دو واژه اين است كه: يكى مربوط به جنبه‌هاى عملى است، وديگرى‌اعتقادى. [4]

[فاحِشَة:]

«فَعَلُوا فاحِشَةً»

«فاحِشَة» از مادّه‌ «فحش» و «فحشاء» به معناى هر عمل يا سخن بسيار زشت است و انحصار به اعمال منافى عفت ندارد؛ زيرا در اصل به معناى «تجاوز از حدّ» است كه هر گناهى را شامل مى‌شود، در سوره‌ «عنكبوت» كنايه از «همجنس‌گرايى» است.

و در سوره‌ «نمل» منظور همجنس‌گرايى و عمل ننگين «لواط» است. [5]

[فاحِشَهٍ مُّبَيِّنَةٍ:]

«بِفاحِشَةٍ مُّبَيِّنَةٍ»

منظور از «فاحِشَهٍ مُبَيِّنَةٍ» گناهان آشكار است و مى‌دانيم مفاسد گناهانى كه از افراد با شخصيت، سر مى‌زند بيشتر در زمانى خواهد بود كه آشكارا باشد. [6]

[فارِض:]

«إِنَّها بَقَرَةٌ لا فارِضٌ»

«فارِض» از مادّه‌ «فَرْض» به معناى گاو مسن است، ولى بعضى ازمفسران گفته‌اند: گاوى است كه مخصوصاً به مرحله‌اى از پيرى رسيده كه ديگر زاد و ولد نمى‌كند. [7]

[1]. بقره، آيه 249 (ج 2، ص 282)

[2]. حديد، آيه 23 (ج 23، ص 378)

[3]. صافات، آيه 162 (ج 19، ص 200)

[4]. نوح، آيه 27 (ج 25، ص 97)

[5]. آل عمران، آيه 135؛ نساء، آيه 15 (ج 3، صفحات 133، 388)؛ نمل، آيه 54 (ج 15، ص 532)؛ عنكبوت، آيه 28 (ج 16، ص 270)

[6]. احزاب، آيه 30 (ج 17، ص 305)

[7]. بقره، آيه 68 (ج 1، ص 357)