[ظَنُّوا:]

«تَظُنُّونَ بِاللَّهِ الظُّنُونَا»

«ظَنُّوا» از مادّه‌ «ظنّ» در لغت، معناى وسيعى دارد: گاه به معناى «يقين»، و گاه به معناى «گمان» مى‌آيد؛ و در سوره‌ «فصّلت» به معناى «يقين» است، چه اين كه آنها در آن روز يقين پيدا مى‌كنند كه، راه فرار و نجاتى از عذاب الهى ندارند. [1]

[ظنون:]

جمعى از مفسران، «ظنون» را در اينجا به معناى اعم از گمان بد و خوب گرفته‌اند، ولى قرائن موجود در اين آيه و آيه بعد نشان مى‌دهد كه مراد گمان‌هاى بد است. [2]

[ظَهِيْرَة:]

«ثِيابَكُمْ مِّنَ الظَّهيرَةِ»

«ظَهِيْرَة» از مادّه‌ «ظَهْر» چنان كه‌ «راغب» در «مفردات» و «فيروزآبادى» در «قاموس» مى‌گويند: به معناى نيمروز و حدود ظهر است كه مردم در اين موقع، معمولًا لباس‌هاى روئين خود را در مى‌آورند و گاه، مرد و همسرش با هم خلوت مى‌كنند. [3]

[1]. فصّلت، آيه 48 (ج 20، ص 338)

[2]. احزاب، آيه 10 (ج 17، ص 240)

[3]. نور، آيه 58 (ج 14، ص 575)