يارى مشركان نيستند، ولى، ظاهر اين است كه، آيه مفهوم وسيعى دارد كه بتها يكى از مصاديق آن است. [1]

[جَنَف:]

«مِنْ مُّوصٍ جَنَفاً»

«جَنَف» (بر وزن هدف) به معناى انحراف از حق و تمايل يك‌جانبه و به معناى تمايل از راستى به گمراهى است. [2]

[جنوب:]

«تَتَجافى‌ جُنُوبُهُمْ»

«جنوب» جمع‌ «جنب» به معناى پهلو است. [3]

[جُنُود:]

«لِجالُوتَ وَ جُنُودِهِ»

«جُنُود» جمع‌ «جُند» در اصل به معناى زمينى است كه داراى سنگ‌هاى بزرگ و روى هم انباشته‌اى باشد، سپس به هر چيز متراكم و چشمگير اطلاق شده و معمولًا به انبوه لشكر «جُند» مى‌گويند. [4]

[جُنَّه، جِنَّه:]

«مَا بِصاحِبِهِمْ مِّن جِنَّةٍ»

«جنّة» در اصل از مادّه‌ «جنّ» (بر وزن فنّ) به معناى پوشاندن چيزى است و از آنجا كه سپر، انسان را در مقابل ضربات دشمن مى‌پوشاند به آن «جُنّه» و «مِجَنّ» و «مِجَنَّه» مى‌گويند.

«جِنَّة» به معناى‌ «جنون» در اصل از مادّه‌ «جَنّ» (بر وزن ظنّ) به معناى ستر و پوشش است، و از آنجا كه «مجنون» چنان است كه گويى عقلش پوشيده شده، اين تعبير درباره او به كار مى‌رود، و به هر حال نكته قابل ملاحظه اينجاست كه گويا مى‌خواهد اين حقيقت را بيان كند كه دعوت‌كننده به انديشه و بيدارى فكر، چگونه ممكن است خود مجنون باشد، و همين كه منادى تفكر است، خود دليل بر نهايت عقل و درايت اوست. [5]

[جَنى‌:]

«وَ جَنَى الْجَنَّتَيْنِ دانٍ»

«جَنى‌» از مادّه‌ «جَنَىَ» (بر وزن بقا) به معناى ميوه‌اى است كه، موقع چيدن آن فرا رسيده. [6]

[1]. صافات، آيه 173 (ج 19، ص 208)؛ ملك، آيه 20 (ج 24، ص 355)

[2]. بقره، آيه 182 (ج 1، ص 697)؛ روم، آيه 30 (ج 16، ص 440)

[3]. سجده، آيه 16 (ج 17، ص 163)

[4]. بقره، آيه 250 (ج 2، ص 281)

[5]. اعراف، آيه 184 (ج 7، ص 53)؛ حجر، آيه 27 (ج 11، ص 95)؛ سبأ، آيه 46 (ج 18، ص 152)؛ مجادله، آيه 16 (ج 23، ص 469)؛ منافقون، آيه 2 (ج 24، ص 164)

[6]. رحمن، آيه 54 (ج 23، ص 178)