ث‌

[ثاقِب:]

«فَأَتْبَعَهُ شِهابٌ ثاقِبٌ»

«ثاقِب» از مادّه‌ «ثقب» به معناى نافذ و سوراخ‌كننده است، گويى بر اثر نور شديد، صفحه چشم را سوراخ كرده و به درون چشم انسان نفوذ مى‌كند؛ و در اينجا اشاره به اين است كه به هر موجودى اصابت كند آن را سوراخ كرده و آتش مى‌زند. [1]

[ثانى:]

«ثانِيَ عِطْفِهِ لِيُضِلَّ»

«ثانى» از مادّه‌ «ثنى» به معناى پيچيدن است. [2]

[ثاوى:]

«وَ مَا كُنْتَ ثاوِياً»

«ثاوى»، از مادّه‌ «ثوى»، به معناى اقامه توأم با استقرار است، و به همين جهت، جايگاه و قرارگاه را «مثوى» مى‌گويند. [3]

[ثَبَّطَهُمْ:]

«فَثَبَّطَهُمْ وَ قيلَ اقْعُدُوا»

«ثَبَّطَهُمْ» از مادّه‌ «تَثْبيط» به معناى توقيف و جلوگيرى از انجام كار است. [4]

[ثُبُور:]

«دَعَوْا هُنَالِكَ ثُبُوراً»

«ثُبُور» از مادّه‌ «ثَبَر» در اصل به معناى «هلاك و فساد» است؛ و به هنگامى كه انسان در برابر چيز وحشتناك و مهلكى قرار مى‌گيرد، گاهى فرياد «وا ثبورا»! بلند مى‌كند، كه مفهومش «اى مرگ بر من» است. [5]

[ثَجَّاج:]

«مِنَ الْمُعْصِراتِ مآءً ثَجَّاجاً»

«ثَجَّاج» از مادّه‌ «ثجّ» (بر وزن حج) به معناى فرو ريختن آب به صورت، پى در پى و فراوان است، و با توجّه به اين كه «ثَجَّاج» صيغه مبالغه است، كثرت و فزونى بيشترى را بيان مى‌كند، و در مجموع معناى آيه چنين مى‌شود كه ما از ابرهاى باران‌زا آبى فراوان و پى در پى فرو فرستاديم. [6]

[ثَرى‌:]

«وَ مَا تَحْتَ الثَّرَى‌»

«ثَرى‌» از مادّه‌ «ثَرْى» در اصل به معناى «خاك مرطوب» است و از آنجا كه تنها قشر روى زمين بر اثر تابش آفتاب و وزش باد، مى‌خشكد ولى طبقه زيرين غالباً مرطوب است به اين طبقه، «ثرى» گفته مى‌شود و به اين ترتيب، «مَا تَحْتَ الثَّرى‌» به معناى اعماق زمين و جوف آن است كه همه آنها

[1]. صافات، آيه 10 (ج 19، ص 31)؛ طارق، آيه 3 (ج 26، ص 373)

[2]. حجّ، آيه 9 (ج 14، ص 42)

[3]. قصص، آيه 45 (ج 16، ص 111)

[4]. توبه، آيه 46 (ج 7، ص 510)

[5]. فرقان، آيه 13 (ج 15، ص 49)

[6]. نبأ، آيه 14 (ج 26، ص 40)