[بِيَع:]

«لَهُدِّمَتْ صَوامِعُ وَ بِيَعٌ»

«بِيَع» جمع‌ «بِيْعة» به‌معناى «معبدنصارا» است كه «كنيسه» يا «كليسا» نيزبه‌آن‌گفته مى‌شود. [1]

[بيعت:]

«إِنَّمَا يُبايِعُونَ اللَّهَ»

«بيعت» به معناى پيمان بستن براى فرمان‌بردارى و اطاعت از كسى است، و چنين مرسوم بوده است آن كس كه پيمان اطاعت مى‌بست، دست خود را در دست پيشوا و رهبر خود مى‌گذاشت، و پيمان وفادارى را از اين طريق اظهار مى‌داشت. و از آنجا كه به هنگام‌ «معامله و بيع» نيز دست به دست هم مى‌دادند و قرار داد معامله را مى‌بستند، واژه «بيعت» به اين پيمان‌ها اطلاق شده است- به خصوص اين كه آنها در پيمان خود، گويى جان خويش را در معرض معامله با فردى كه با او اعلام وفادارى داشتند قرار مى‌دادند. [2]

[بَيِّنَة:]

«إِنِّي عَلى‌ بَيِّنَةٍ مِّنْ رَّبِّي»

«بَيِّنَة» در اصل، به چيزى مى‌گويند كه ميان دو شى‌ء فاصله و جدايى مى‌افكند به گونه‌اى كه ديگر هيچ گونه اتصال و آميزش با هم نداشته باشند، سپس به دليل روشن و آشكار نيز گفته شده، از اين نظر كه حق و باطل را كاملًا از هم جدا مى‌كند.

در اصطلاح فقهى اگر چه‌ «بيّنة» به شهادت دو نفر عادل گفته مى‌شود ولى معناى لغوى آن كاملًا وسيع است و شهادت دو عادل يكى از مصداق‌هاى آن مى‌باشد.

و اگر به معجزات‌ «بيّنة» گفته مى‌شود، باز از همين نظر است كه حق را از باطل جدا مى‌كند و اگر به آيات و احكام الهى «بيّنة» گفته مى‌شود باز به عنوان مصداق اين معنا وسيع است. [3]

[بَيِّنَات:]

«مَا جآءَتْكُمُ الْبَيِّنَاتُ»

«بَيِّنَات» جمع‌ «بيّنه» به معناى دلايل روشن است و مفهوم گسترده‌اى دارد كه هم دلايل عقلى را شامل مى‌شود و هم آنچه از طريق وحى يا معجزات براى مردم تبيين شده است و ممكن است در سوره‌ «نحل» اشاره به معجزات و ساير دلائل اثبات حقانيت انبياء باشد، در واقع «بيّنات»، دلائل اثبات نبوت را مى‌گويد. [4]

[بَيْنَهُمْ:]

«الشَّيْطانَ يَنْزَغُ بَيْنَهُمْ»

[1]. حجّ، آيه 40 (ج 14، ص 130)

[2]. فتح، آيه 10 (ج 22، ص 55)

[3]. انعام، آيه 57 (ج 5، ص 328)؛ فاطر، آيه 40 (ج 18، ص 305)

[4]. بقره، آيه 209 (ج 2، ص 104)؛ نحل، آيه 44 (ج 11، ص 269)؛ فاطر، آيه 25 (ج 18، ص 260)