مَنْ انْوارُ قُدْسِهِ لِأَبْصارِ مُحِبّيهِ رآئِقَةٌ، وَسُبُحاتُ وَجْهِهِ لِقُلُوبِ عارِفيهِ‌

كسى كه نورهاى قدسيت براى ديده‌هاى دوستدارانت درخشان است، و انوار جمالت براى دلهاى عارفانت‌

شآئِفَةٌ، يا مُنى‌ قُلُوبِ الْمُشْتاقينَ، وَيا غايَةَ امالِ الْمُحِبّينَ، اسْئَلُكَ حُبَّكَ‌

آشكار است اى اميد دل مشتاقان، اى نهايت آرزوى دوستداران، از تو مى‌خواهم دوستيت را،

وَحُبَّ مَنْ يُحِبُّكَ، وَحُبَّ كُلِّ عَمَلٍ يُوصِلُنى‌ الى‌ قُرْبِكَ، وَانْ تَجْعَلَكَ‌

و دوستى آن كه تو را دوست دارد، و دوستى هر عملى كه مرا به نزديكيت مى‌رساند، و (از تو مى‌خواهم كه) خود را

احَبَّ الَىَّ مِمَّا سِواكَ، وَانْ تَجْعَلَ حُبّى‌ ايَّاكَ قآئِداً الى‌ رِضْوانِكَ، وَشَوْقى‌

نزد من محبوب‌تر از هر چيز قرار دهى، و محبتم به خودت را وسيله‌اى براى رسيدن به بهشتت، و اشتياقم‌

الَيْكَ ذائِداً عَنْ عِصْيانِكَ، وَامْنُنْ بِالنَّظَرِ الَيْكَ عَلَىَّ، وَانْظُرْ بِعَيْنِ الْوُدِّ

به خودت را مانع از نافرمانيت قرار دهى، با توجهم به خودت بر من منت گذار، و با ديده محبت‌

وَالْعَطْفِ الَىَّ، وَ لاتَصْرِفْ عَنّى‌ وَجْهَكَ، وَاجْعَلْنى‌ مِنْ اهْلِ الْإِسْعادِ

و عطوفت به من نظر كن، و رويت را از من بر مگردان، و مرا در زمره سعادتمندان‌

وَالْحِظْوَةِ عِنْدَكَ، يا مُجيبُ يا ارْحَمَ الرَّاحِمينَ. [1]

و بهره‌مندان درگاهت قرار ده، اى اجابت كننده، اى مهربانترين مهربانان.

10- مناجات المتوسّلين‌

(متوسّلان)

راز و نياز آنهاست كه به عطوفت و رأفت الهى توسّل مى‌جويند و به شفاعت پيامبرش دل خوش مى‌دارند و اين دو را وسيله نيل به غفران الهى و رسيدن به رضوان حق قرار مى‌دهند.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ‌

به نام خداوند بخشنده مهربان‌

الهى‌ لَيْسَ لى‌ وَسيلَةٌ الَيْكَ الَّا عَواطِفُ رَاْفَتِكَ، وَلا لى‌ ذَريعَةٌ الَيْكَ الَّا

اى معبود من، جز عواطف رأفتت وسيله‌اى براى رسيدن به درگاهت ندارم و جز رحمت‌هاى شناخته شده‌ات‌

عَوارِفُ‌ [2] رَحْمَتِكَ، وَشَفاعَةُ نَبِيِّكَ نَبِىِّ الرَّحْمَةِ، وَمُنْقِذِ الْأُمَّةِ مِنَ الْغُمَّةِ،

و شفاعت پيامبرت، پيامبر رحمت و نجات دهنده امت از غم و اندوه، راهى براى رسيدن به درگاهت ندارم،

[1]. بحارالانوار، جلد 91، صفحه 148.

[2]. در بحارالانوار، «عواطف» آمده است.