از اين حديث است.

در مورد بحث ما نيز عيناً به همين صورت است؛ ذكر «لا ضرار» در كلام پيامبر صلى الله عليه و آله به دنبال «لا ضرر» از باب استشهاد به قضيه معروف «لا ضرر و لا ضرار» است؛ و هيچ اشكالى ندارد اگر مورد استشهاد تنها بخشى از اين حكم باشد. پس عدم انطباق «لا ضرار» با مورد شفعه، و منع زيادى آب، مشكلى ايجاد نمى‌كند. علاوه بر اين‌كه عدم انطباق و منافات داشتن «لا ضرار» با مورد حديث نيز امر روشنى نيست، كه إن شاء اللَّه در بحث از معناى «ضرر» و «ضرار» به آن خواهيم پرداخت.

پاسخ قرينه سوم‌

امّا حديث «منع از زيادى آب»

اين‌كه نهى در مسئله «منع زيادى آب» را حمل بر كراهت كرده‌ايد، دليل محكمى ندارد. به اين بيان كه، قدر متيقّن از مورد روايت آنست كه شخصى كه از زيادى آب منع شده، حاجت شديد به آب دارد، و تهيه آب ديگرى براى او يا براى حيواناتش با مشقت‌