خدا، و بيان كننده احكام ظاهرى و واقعى خداوند است، همانند مجتهدى كه احكام را كه از كتاب و سنّت به دست آورده و بيان مى‌كند.

2. مقام قضاوت؛ كه از اين جهت در دعواهاى حقوقى و مالى مردم وارد مى‌شود و حكم مى‌كند، و دعوا و اختلاف را خاتمه مى‌دهد.

3. مقام حكومت و رياست بر مردم از طرف خدا؛ كه از اين جهت در مواردى كه آن را به مصلحت امّت تشخيص مى‌دهد- مانند نصب فرماندهان و قضات و امثال آن- اوامر و نواهى او نافذ است.

در داستان سمره، ظاهر حكم پيامبر صلى الله عليه و آله به نفى ضرر و ضرار، اين است كه نه از باب مقام نبوت است، و نه از باب قضاوت؛ زيرا نه مرد انصارى و نه سمره هيچكدام در حكم تكليفى يا وضعى مسئله خودشان شك نداشتند و جاهل به حكم نبودند (كه در اين صورت حكم پيامبر صلى الله عليه و آله در مقام نبوت مى‌شد)، و نزاعشان هم بر سر مسئله‌اى نبود كه در تشخيص مصداق يا حكم آن اشتباه كرده باشند (كه در اين صورت حكم پيامبر صلى الله عليه و آله از مقام قضاوت مى‌شد)؛ بلكه عمل مرد انصارى از باب شكايت و داد خواهى و طلب كمك از پيامبر صلى الله عليه و آله به عنوان والى و حاكم بر مسلمين بود، در حالى كه حكم و موضوع را مى‌دانست.

و اين‌كه پيامبر صلى الله عليه و آله دستور داد كه نخل او را از زمين در آوردند و