الْابَدِ، مَوْصُولَةً بِنارِ اللَّهِ الْمُوقَدَةِ الَّتِي‌

همراه آن، و سرانجام به آتش برافروخته خشم الهى كه از دل‌ها سر بر مى‌كشد

تَطَّلِعُ عَلَى الْافْئِدَةَ. فَبِعَيْنِ اللَّهِ ما تَفْعَلُونَ.

خواهد پيوست! فراموش نكنيد آنچه را انجام مى‌دهيد در برابر خداست.

«وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَىَّ مُنقَلَبٍ‌

«آنها كه ستم كردند بزودى مى‌دانند كه بازگشتشان به‌

يَنقَلِبُونَ». [1] وَانا ابْنَةُ نَذِيرٍ لَكُمْ بَيْنَ يَدَيْ‌

كجاست!» و من دختر پيامبرى هستم كه شما را در برابر عذاب شديد

عَذابٍ شَدِيدٍ، فَاعْمَلُوا «إِنَّا عَامِلُونَ*

انذار كرد، «آنچه از دست شما بر مى‌آيد انجام دهيد، ما هم انجام مى‌دهيم؛

وَانتَظِرُوا إِنَّا مُنتَظِرُونَ» [2].

و انتظار بكشيد، ما هم منتظريم!».

[1]. شعراء، آيه 227.

[2]. هود، آيه 121 و 122.