درستی که خدای تعالی، قبر تو و فرزندان تو را بقعههایی کرده است از بقعههای بهشت و عرصهای از عرصههای آن و دلهای خلق و برگزیدگان بندگان خود را مایل به آنها ساخته است، تا خواری و اذیت راه را متحمل شوند و قبور شما را تعمیر کنند و بسیار به زیارت آیند؛ به جهت تقرّب به خدا و دوستی پیغمبر او
».[1]
شاید بدین جهت است که زیارت پیامبر (ص) و سایر معصومین (علیهم السلام)، زیارت خداوند دانسته شده است؛ چنان که رسول اکرم میفرماید: «من زارنی فی حیاتی او بعد موتی، فقد زار الله».[2]
امام رضا (ع) در تبیین این روایت میفرماید: «رتبه پیامبر (ص) در بهشت بالاترین رتبهها است. هر کس او را در رتبهاش در بهشت از خانه خود دیدار کند، خدای تعالی را زیارت کرده است».[3]
سالک عارف ملکی تبریزی آورده است: «اگر پیامبر (ص) به کرم و فضل خود به تو توجه کند و تو را بپذیرد و زیارت تو را قبول کند و سلام تو را جواب گوید و سخن تو را گوش دهد، خوشا به حال تو! باز خوشا به حال تو! در این صورت چنان است که به زیارت خدای جلّ جلاله نایل گشتهای و در این کار با فرشتگان مقرّب و پیامبران مرسل شریک گشتهای
».[4]
چهار. جلوهگاه محبت و دوستی با اهل بیت
«زیارت»، جلوهگاه دوستی و تولای اهل بیت (علیهم السلام) و بیانگر عمق