خداوند خطاب به ابراهیم (ع) و فرزندش اسماعیل (ع) فرمود: «طهرا بیتی للطائفین و العاکفین و الرکع السجود».[1] به فرموده امام صادق (ع): سزاوار است انسان به مکه وارد نشود، مگر آنکه طاهر باشد (فینبغی للعبدان لایدخل مکه الا و هو طاهر قد غسل عرقه و الأذی و تطهر).[2] هم باید طهارت ظاهری را کسب کرد (اعم از طهارت بدن و غسل و وضو) و هم آنکه روح خود را از کبر و غرور طاهر ساخت و آن را به زیور تواضع و خشوع آراست. امام صادق (ع) میفرماید: «من دخلها بسکینه غفر له ذنبه قلت کیف یدخل بسکینة قال یدخلها غیر متکبر ولا متجبر».[3]
نه. دارای حرمت ویژه
قرآن میفرماید: ومن یردفیه بالحاد بظلم نذقه من عذاب الیم.[4] از آنجایی که مکه حرم الهی است، گناه و نافرمانی از خداوند- در موقعیتی که همه را در حریم امن خود مهمان نموده است- حرمت شکنی است؛ لذا عذاب بیشتری (عذاب الیم) برای مرتکب به گناه در آنجا منظور شده است.
ده. مکه شهری برای همه
مکه شهری آزاد است و همه مسلمانان میتوانند درهر جای مکه و حرم، منزل گزینند و کسی حق ممانعت و محدود ساختن آنها را
[1] بقره 2، آیه 125. [2] وسائل الشیعه، ج 9، باب 5 ابواب مقدمات طواف، ح 3. [3] همان، ح 1. [4] حج 22، آیه 25.