در حقیقت گفتن این ذکر، داخل شدن در جرگه لبیک گویان از آدم تا خاتم و تا قیام قیامت و قرار گرفتن در صف پاسخ دهندگان به ندای الهی است.
شش. حرکت هماهنگ توحیدی با نظام هستی
همه عالم هستی، به سوی خدا در حرکت است وانسان نیز شتابان به سوی او سیر میکند: یا ایها الانسان انک کادح الی ربک کدحاً فملاقیه [2]«تلبیه» ظهور بخشیدن به این حرکت توحیدی است که حجگزار با آهنگ فرحزای «لبیک»، به سوی خدا حرکت میکند و تمام آنچه در اطراف او است. در این آهنگ با او همراهی میکنند. پیامبر اکرم (ص) میفرماید: «ما من ملبّ یلبّی الا لبّی ما عن یمینه و شماله من حجر او شجر او مدر حتی تنقطع الارض منها هنا وها هنا»[3] و امام علی (ع) میفرماید: «ما من مهل یهل بالتلبیه الا اهل من عن یمینه من شیء الی مقطع التراب و من عن یساره الی مقطع التراب».[4] امام باقر (ع) نیز فرموده است: «احرم موسی (ع) من رملة مصر
فلبی، تُجیبه الجبال».[5]
هفت. بازگشت به سوی خدا
حقیقت «تلبیه» توبه است و در هر بازگشتی، دو توبه نهفته است: «توبه من الله» و «توبه من العبد». به دنبال توبه، مغفرت و نزول رحمت