شدم در حالى كه جبه‌[1] و طيلسانى از خز بر تن داشت. وقتى كه متوجه من شد، عرض كردم: جانم به قربانت، اين خز است؟ در باره آن چه مى‌گوييد؟ فرمود: پوشيدن خز مانعى ندارد، عرض كردم: نخ آن ابريشم است. فرمود: عيبى ندارد. حسين (ع) را كشتند در حالى كه جبه‌اى از خز بر تن داشت. آن گاه فرمود: وقتى كه على (ع) ابن عباس را بسوى خوارج فرستاد، بهترين لباسش را پوشيد و بهترين بوى خوش را بكار برد و بهترين مركبش را سوار شد و نزد آنها رفت. گفتند: پسر عباس، تو در ميان ما بهترين مردمى هستى. اكنون تو را در لباس جباران و بر مركب ايشان مى‌نگريم! ابن عباس همين آيه را خواند. تو هم لباس خوب بپوش و خود را زينت كن، كه خدا زيباست و زيبايى را دوست دارد، ولى از حلال باشد. استفاده ديگرى كه از آيه ميشود، اين است كه همه چيز بنا بر اصل اولى براى انسان مباح است، زيرا جمله‌(مَنْ حَرَّمَ ...) همين معنى را افاده ميكند. اينجاست كه عقل و شرع هماهنگ شده‌اند.

[1]- جبه( بضم جيم) جامه گشاد و بلند كه روى جامه‌هاى ديگر به تن مى‌كنند. طيلسان( بفتح طاء و لام) ردا، جامه گشاد و بلند( فرهنگ عميد)