انسانهايى است كه بتدريج بر روى كره زمين ظاهر مى‌شوند. بديهى است كه خطاب به افرادى كه هنوز نيامده‌اند، در صورتى كه آمدن آنها حتمى باشد بعداً شرايط تكليف در آنها جمع شود، مانعى ندارد. جبائى گريد: هنگامى كه آدم و حوا مامور شدند كه بزمين فرود آيند، لباس هم بر آنها نازل شد تا عورت خود را بپوشند. حسن گويد:

مقصود اين است كه بوسيله باران كه از آسمان نازل ميشود، لباس و وسائل ديگر زندگى از زمين توليد ميشود. برخى گويند: اينكه مى‌گويد لباس و وسائل ديگر را بر شما نازل كرديم، بخاطر اين است كه مى‌گويند، بركات از آسمان نازل ميشود. چنان كه مى‌فرمايد:(وَ أَنْزَلْنَا الْحَدِيدَ فِيهِ بَأْسٌ شَدِيدٌ) (حديد 25: آهن را نازل كرديم كه در آن نيروى ضربتى شديد است.) اين معنى از على بن عيسى است. برخى گويند: معناى «انزلنا» اين است كه لباس و چيزهاى ديگر به شما بخشيديم و هر چه خداوند به بنده خود ببخشد، بر او نازل كرده است، اما بالا و پايينى در ميان نيست كه چيزى از بالا به پايين آمده باشد و اين خود نوعى تعظيم از مقام خداوند است كه بگوييم نعمتها را فرو مى‌فرستد و بدينوسيله عظمت و برترى مقام او و پايين بودن مقام خود را نشان داده‌ايم.

اين معنى از ابو مسلم است. ابو على فارسى گويد: مقصود اين است كه ما لباس و ديگر وسايل زندگى براى شما آفريده‌ايم. چنان كه مى‌فرمايد:(وَ أَنْزَلَ لَكُمْ مِنَ الْأَنْعامِ ثَمانِيَةَ أَزْواجٍ)( وَ رِيشاً): منظور اثاثيه زندگى است. ابن عباس و مجاهد و سدّى گويند: منظور مال است. ابن زيد گويد: منظور جمال است. برخى هم معاش و خير گفته‌اند. در حقيقت هر كدام از مفسران قرآن، قسمتى از چيزهاى نيكو را ذكر كرده‌اند.

(وَ لِباسُ التَّقْوى‌ ذلِكَ خَيْرٌ): ابن عباس گويد: مقصود از لباس تقوى، عمل صالح است. حسن گويد: منظور حياست كه همچون لباسى تقوى بر تن انسان مى‌پوشاند.

جبائى گويد: منظور لباس پشمى و درشت است كه زاهدان بمنظور تواضع، بر تن ميكنند.

زيد بن على بن حسين (ع) گويد: منظور لباس جنگ يعنى زره و كلاه خود و ديگر وسائل جنگى است. عروة بن زبير گويد: منظور ترس از خداست. ابن زيد گويد: مقصود پوشش عورت‌