بيان آيه 18 تا 21

قرائت‌

مذؤما: در قرائت غير مشهور، زهرى بتخفيف همزه خوانده است.

سوآت: ابو جعفر و شيبه «سوات» به تشديد و او خوانده‌اند. علت اين است كه فتحه همزه را نقل بواو مى‌كنند و در اين صورت هم به تشديد و او و هم بدون تشديد واو تلفظ مى‌كنند. لكن تشديد واو، لغت خوبى نيست.

هذه: ابن محيض. «هذى» خوانده است. البته اصل كلمه همين است و هاء بجاى ياء آمده است.

لغت‌

ذأم و ذيم: نكوهش كردن شديد. شاعر گويد:

يعنى: هنگامى كه بر ديده‌ام پرده‌اى بود با تو همراه شدم و همين كه ديده‌ام باز شد بملامت خويش پرداختم.

دحر: راندن كسى با خوارى و بى احترامى وسوسه: دعوت بكارى با صداى خفيف. شاعر گويد:

يعنى: خدا را با صدايى خفيف مى‌خواند و شكمش نفخ كرده بود ابداء: اظهار موارات: پنهان كردن چيزى از نظر سواة: چيز زشت و در اينجا منظور عورت است.

مقاسمه: سوگند ياد كردن.