موسى. زجاج گويد: او بتهايى داشت كه مردم بمنظور تقرب باو آنها را ميپرستيدند.

كسانى كه «الاهتك» خوانده‌اند، ميگويند: مردم فرعون را پرستش ميكردند ولى فرعون كسى را نميپرستيد. از مجاهد نيز همين طور روايت شده است. (طبق اين قرائت كلمه مصدر است. يعنى خداوندى تو).

(قالَ سَنُقَتِّلُ أَبْناءَهُمْ وَ نَسْتَحْيِي نِساءَهُمْ‌): فرعون گفت: فرزندانشان را كه مايه دلگرمى آنهاست و آنها را براى جنگ آماده ميكنند مى‌كشيم و دخترانشان را زنده ميگذاريم، زيرا از آنها كارى ساخته نيست. آنها را بكلفتى ميگيريم تا خوار و بدبخت شوند. از اين جمله بر ميآيد كه فرعون طمعى به كشتن موسى و قومش ندارد، زيرا قدرت آنها را شكست ناپذير تشخيص داده است. از اينرو تصميم ميگيرد كه بجان كودكان ناتوان بيفتد و آنها را نابود سازد.

(وَ إِنَّا فَوْقَهُمْ قاهِرُونَ‌): و ما بر سر آنها تسلط داريم.