بيان آيه 127

قرائت‌

و يذرك و آلهتك: در قرائت غير مشهور فعل را بجزم و به نصب «آلهه» را به كسر همزه «الاهه» خوانده‌اند. وجه قرائت مشهور، اين است كه جواب استفهام به واو داده شده باشد، و به تقدير «أ يكون منك ان تذر موسى و ان يذرك ...» سنقتل: حجازيان به تخفيف و ديگران به تشديد خوانده‌اند و معناى قرائت دوم تكثير است.

مقصود

(وَ قالَ الْمَلَأُ مِنْ قَوْمِ فِرْعَوْنَ أَ تَذَرُ مُوسى‌ وَ قَوْمَهُ لِيُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ‌):

پس از ايمان ساحران، اشراف قوم بمنظور تحريك فرعون گفتند: آيا موسى و قومش را زنده ميگذارى كه با تو مخالفت كنند و مردم را بمخالفت تو وادارند، تا زمام حكومت را از كف تو بيرون آوردن و كشور را بفساد بكشند؟ برخى گويند: يعنى با پرستش غير از تو و دعوت مردم بمخالفت، در روى زمين فساد كنند. برخى گويند:

يعنى بوسيله قدرتى كه بدست مى‌آوردند و بردن بنى اسرائيل، كشور را بفساد بكشند.

از ابن عباس است روايت است كه با ايمان ساحران شصت هزار نفر از بنى اسرائيل ايمان آوردند.

(وَ يَذَرَكَ وَ آلِهَتَكَ‌): حسن گويد: مردم فرعون را پرستش ميكردند و فرعون بتها را. منظور مردم از پرستش بتها تقرب بفرعون بود. سدى گويند: او گاو را پرستش ميكرد. در روايت است كه مردم را نيز به پرستش گاو امر ميكرد. به همين جهت بود كه سامرى هم براى مردم گوساله‌اى ساخت و گفت: اين است خداى شما و خداى‌