(فَوَقَعَ الْحَقُّ وَ بَطَلَ ما كانُوا يَعْمَلُونَ‌): سرانجام حق ظاهر شد و نيرنگهاى آنان باطل گرديد. اين معنى از جبائى است. ظهور حق از اين لحاظ بود كه چون آنها اين معجزات را از موسى در باره عصا ديدند، دانستند كه اين كار آسمانى است و جز خدا كسى بر آن قادر نيست. يكى از معجزات، اژدها شدن عصا و ديگر بلعيدن مارها و عصاهاى بى‌شمار آنها و از ميان بردن ريسمانها و ديگر عصا شدن اژدها بود، بدون اينكه چيزى از آن كم و يا زياد شود. اينها كارهايى نيستند كه براى يك بشر عادى مقدور باشند. از اينرو ساحران به يگانگى خدا و نبوت موسى اعتراف كردند و اسلام آنها شكستى بود براى فرعون و دار و دسته‌اش.

(فَغُلِبُوا هُنالِكَ وَ انْقَلَبُوا صاغِرِينَ‌): فرعون و اطرافيانش شكست خوردند و از اين واقعه مبهوت گشتند و خوار و شكست خورده موسى و اتباعش را رها كردند.

(وَ أُلْقِيَ السَّحَرَةُ ساجِدِينَ‌): همين كه ساحران يقين كردند كه اين معجزات از جانب خداست، ايمان آوردند و در برابر خداوند به سجده افتادند و اين سجده به الهام خدا بود. برخى گويند: موسى و هارون به شكرانه پيروزى حق سجده كردند و ساحران هم به آنها تأسى جستند. با بكار بردن فعل مجهول، ميخواهد نشان دهد كه ساحران چنان شيفته اعجاز آسمانى موسى شدند، كه اختيار از دستشان خارج شد و بى محابا به سجده افتادند.

(قالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعالَمِينَ رَبِّ مُوسى‌ وَ هارُونَ‌): گفتند به آفريدگار آسمانها و زمين و ما بين آنها، خداى موسى و هارون ايمان آورديم. گر چه موسى و هارون، جزء «عالمين» هستند، آنها را جداگانه ذكر مى‌كنند، زيرا آنها بودند كه مردم را به پرستش خداى عالمين دعوت ميكردند، علاوه بر اين نام آنها در سر لوحه نام نيكان درخشندگى خاصى داشت. برخى گويند: آنها بدنبال سجده خود اظهار داشتند كه بخداى جهانيان ايمان آورده‌اند، تا كسى خيال نكند كه آنها منظورشان سجده فرعون است. باز هم ممكن بود كسى احتمال دهد كه منظور از رب العالمين هم فرعون است. از اينرو گفتند: منظور ما از رب العالمين، خداى موسى و هارون است.