بيان آيه 117 تا 122

قرائت‌

تلقف: حفص از عاصم اين كلمه را در اين سوره و در سوره طه و شعراء به تخفيف خوانده است و ديگران به تشديد. قرائت دوم از باب تفعل است كه تاء اول آن حذف شده و قرائت اول ثلاثى مجرد است. شاعر گويد:

يعنى: تو عصاى موسى هستى كه همواره نيرنگهاى جادوگران را مى‌بلعيد.

لغت‌

افك: دروغ، وارونه كردن و غلط نشان دادن چيزى.

وقوع: در اصل به معناى افتادن.

حق: چيزى كه مطابق حكمت است. ضدّ باطل.

غلبه: پيروزى.

صاغر: ذليل.

اعراب‌

(أَنْ أَلْقِ‌): ممكن است «ان» مصدريه يا تفسيريه باشد.

(ما يَأْفِكُونَ‌): «ما» موصوله يا مصدريه است.

هنالك: اشاره به دور.

مقصود

(وَ أَوْحَيْنا إِلى‌ مُوسى‌ أَنْ أَلْقِ عَصاكَ فَإِذا هِيَ تَلْقَفُ ما يَأْفِكُونَ‌):

به موسى وحى كرديم كه عصاى خود را بيندازد. همين كه عصا را انداخت، بصورت اژدهايى عظيم در آمد و مارهاى دروغين آنها را بلعيد. اين معنى از مجاهد است.