و اختصار آن در خور توجه است. برخى گويند: منظور از ملاقات پروردگار اين است كه انسان در روزى كه احدى جز او صاحب ملك و قدرت نيست، در ملك و سلطنت او داخل ميشود.

(وَ هذا كِتابٌ أَنْزَلْناهُ مُبارَكٌ‌): اينكه قرآن را كتاب مى‌نامد، بواسطه اين است كه سزاوار است به صورت كتاب در آيد و نوشته شود، زيرا مطالب و احكام آن در عاليترين درجه اهميت است. يعنى قرآن را به وسيله جبرئيل بر حضرت محمد ص نازل كرديم و داراى خير فراوان است. اين معنى از زجاج است. طبق اين معنى منظور از بركت، ثابت شدن خيرى است كه در حال افزايش باشد.[1]( فَاتَّبِعُوهُ‌): وظيفه شماست كه از چنين كتابى پيروى كنيد و بدرستى آن معتقد باشيد.

و از دستورات آن اطاعت كنيد.

(وَ اتَّقُوا لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ‌): و از معصيت و مخالفت كتاب خدا بپرهيزيد، تا به شما رحم شود. شكى نيست كه هر كس تقوى كند، به او رحم ميشود. مع الوصف مى‌گويد تقوى كنيد، شايد بشما رحم شود. چرا؟

در پاسخ آن دو وجه ممكن است گفته شود: 1- يعنى به اميد رحمت حق، تقوى پيشه كنيد، زيرا شما نميدانيد كه در آخرت چه خواهد شد 2- غرض شما از تقوى اين باشد كه رحمت و پاداش خدا تحصيل كنيد.

[1]- اصل معناى بركت، ثبوت است. چنان كه شاعر گويد: