[سوره الأعراف (7): آيات 100 تا 102]

(أَ وَ لَمْ يَهْدِ لِلَّذِينَ يَرِثُونَ الْأَرْضَ مِنْ بَعْدِ أَهْلِها أَنْ لَوْ نَشاءُ أَصَبْناهُمْ بِذُنُوبِهِمْ وَ نَطْبَعُ عَلى‌ قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لا يَسْمَعُونَ (100) تِلْكَ الْقُرى‌ نَقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ أَنْبائِها وَ لَقَدْ جاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّناتِ فَما كانُوا لِيُؤْمِنُوا بِما كَذَّبُوا مِنْ قَبْلُ كَذلِكَ يَطْبَعُ اللَّهُ عَلى‌ قُلُوبِ الْكافِرِينَ (101) وَ ما وَجَدْنا لِأَكْثَرِهِمْ مِنْ عَهْدٍ وَ إِنْ وَجَدْنا أَكْثَرَهُمْ لَفاسِقِينَ (102))[1]

ترجمه‌

آيا خداوند براى مردمى كه بعد از هلاك ساكنان زمين جانشين آنها شدند بيان نفرمود كه اگر بخواهيم آنها را بگناهشان گرفتار مى‌كنيم و بر دلشان مهر مى‌زنيم تا موعظه را نشنوند؟ اين است قريه‌هايى كه سرگذشتشان را براى تو بيان مى‌كنيم.

پيامبران ما با دلايل روشن بسوى آنها آمدند. آنها به آنچه پيش از هلاك تكذيب كرده بودند، ايمان نمى‌آوردند. اينطور خداوند بر دل كافران مهر مى‌زند. براى بيشتر آنها عهدى نيافتيم و بيشتر آنها را فاسق يافتيم.

[1] سوره اعراف آيه 100 تا 102 جزء 9 سوره 7