[سوره الأعراف (7): آيات 94 تا 95]

(وَ ما أَرْسَلْنا فِي قَرْيَةٍ مِنْ نَبِيٍّ إِلاَّ أَخَذْنا أَهْلَها بِالْبَأْساءِ وَ الضَّرَّاءِ لَعَلَّهُمْ يَضَّرَّعُونَ (94) ثُمَّ بَدَّلْنا مَكانَ السَّيِّئَةِ الْحَسَنَةَ حَتَّى عَفَوْا وَ قالُوا قَدْ مَسَّ آباءَنَا الضَّرَّاءُ وَ السَّرَّاءُ فَأَخَذْناهُمْ بَغْتَةً وَ هُمْ لا يَشْعُرُونَ (95))

[1]

ترجمه‌

ما در هيچ قريه‌اى پيامبرى نفرستاديم جز اينكه اهل قريه را گرفتار زيانهاى بدنى و مالى كرديم تا بخود آيند و توبه كنند. آن گاه بجاى سختى نيكى گذاشتيم تا بسيار شدند و گفتند: پدرانمان دچار زيانهاى بدنى و مالى گشتند. آن گاه ناگهان آنها را فرو گرفتيم و آنها نمى‌فهميدند.

[1]- سوره اعراف آيه 94 و 95 جزء 9 سوره 7