بيان آيه 73 تا 79

قرائت‌

(قالَ الْمَلَأُ): ابن عامر با واو خوانده است و ديگران بدون واو. حذف و ذكر اين واو، صحيح است.

لغت‌

بينة: علامتى كه ميان حق و باطل جدا كند.

ناقه: شتر ماده.

آية: علامت، عبرت، دلالت.

تبوئه: منزل دادن. اصل آن از رجوع است. شاعر گويد:

يعنى: بازگشت و در ميان قوم خود، جايگزين شد.

قصور: جمع قصر.

عثى: فساد.

عقر: زخم زدن.

عتو: فساد.

رجف: اضطراب.

جثوم: بر زمين افتادن.

اعراب‌

ثمود: اين كلمه هم منصرف بكار مى‌رود و هم غير منصرف. عدم انصراف آن بخاطر اين است كه علم نباشد. مثل‌(أَلا إِنَّ ثَمُودَ كَفَرُوا رَبَّهُمْ أَلا بُعْداً لِثَمُودَ) (هود 60) اول منصرف و دومى غير منصرف است.