خداى يگانه وادار كنى و از پرستش خدايانمان كه نياكانمان مى‌پرستيده‌اند، بازدارى؟

اگر راست مى‌گويى كه فرستاده خدا هستى، آن عذابى كه در صورت پرستش بتها ما را به آن تهديد ميكنى، بر ما نازل كن.

(قالَ قَدْ وَقَعَ عَلَيْكُمْ مِنْ رَبِّكُمْ رِجْسٌ وَ غَضَبٌ‌): هود در جواب آنها فرمود:

وقوع عذاب براى شما حتمى است. شما كارى كرده‌ايد كه مستوجب غضب پروردگار شده‌ايد. غضب خدا اين است كه اراده كند عذاب بدكاران را.

(أَ تُجادِلُونَنِي فِي أَسْماءٍ سَمَّيْتُمُوها أَنْتُمْ وَ آباؤُكُمْ ما نَزَّلَ اللَّهُ بِها مِنْ سُلْطانٍ‌):

آيا در باره بتهايى كه شما و پدرانتان اختراع كرده‌ايد و نام خدايى بر آنها نهاده‌ايد، با من مجادله و دشمنى مى‌كنيد؟ در حالى كه هيچ صفتى و علامتى از خدايى در آنها نيست و از جانب خداوند هم براى خدايى آنها دليلى نازل نشده است. بديهى است كه چنين ادعاى بزرگى نيازمند دليل قاطع و محكم است و اين دليل را شما بياوريد نه من من بايد دليل بياورم كه خداى يگانه، معبود حقيقى شماست و جز او معبودى نيست و من فرستاده اويم.

برخى گويند: آنها بتها را هر كدام طورى نامگذارى كرده بودند، يكى را نازل كننده باران، ديگرى را دهنده روزى و ديگرى را شفا دهنده بيماران و ديگرى را رفيق سفر ناميده بودند. هود مى‌گفت: اين نامگذاريها اختراع شماست.

(فَانْتَظِرُوا إِنِّي مَعَكُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِينَ‌): حسن و جبائى و مفسران ديگر گويند:

يعنى در انتظار نزول عذاب باشيد كه من هم منتظرم.

(فَأَنْجَيْناهُ وَ الَّذِينَ مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِنَّا): هود و آنها كه ايمان آورده بودند، از ميان آنها بيرون آورديم و برحمت خويش آنها را از عذاب خود نجات داديم.

(وَ قَطَعْنا دابِرَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآياتِنا وَ ما كانُوا مُؤْمِنِينَ‌): كسانى كه آيات ما را تكذيب كرده بودند و بخدا و رسولش ايمان نداشتند، گرفتار عذاب كرديم و نسل آنها را برانداختيم.

ذكر جمله‌(وَ ما كانُوا مُؤْمِنِينَ) به اين منظور است كه نشان دهد كه از