آنها گفت: از خداوند طلب آمرزش كنيد كه او آمرزنده است. باز هم بناى خيره سرى گذاشتند و نوح از دعوت آنها خوددارى كرد. آنها بيكديگر سفارش ميكردند كه:

خدايان خود را فراموش نكنيد. خدايان «ود» «سواع» را از دست ندهيد، سرانجام خداوند آنها و خدايانشان را غرق كرد. پس از طوفان نوح، مردم ديگرى پيدا شدند كه بت پرستى را از سر گرفتند و بتهاى خود را بنام بتهاى قوم نوح نام گذارى كردند.

مردم يمن «يغوث» و «يعوق» مردم دومة الجندل «ود» مردم حمير «نسر» و هذيل «سواع» را احيا كردند و تا ظهور اسلام به پرستش آنها سرگرم بودند. ما داستان نوح و غرق شدن قومش را- انشاء اللَّه- در سوره هود شرح خواهيم داد.

شيخ ابو جعفر بن بابويه از على بن احمد بن موسى- بچند واسطه- از جانب عبد العظيم حسنى نقل كرده است كه امام دهم ع فرمود: نوح دو هزار و پانصد سال زندگى كرد. روزى سوار كشتى بود و خوابش بود، در اين وقت بادى وزيد و عورتش پيدا شد.

حام و يافث خنديدن و سام آنها را منع كرد و عورت را پوشانيد. لكن آن دو هر بار كه وى عورت پدر را مى‌پوشانيد، برهنه مى‌كردند. نوح بيدار و متوجه خنده آنها شد. علت خنده را پرسيد. سام بعرض رسانيد. نوح دستها را به آسمان بلند كرد و گفت: خدايا، نطفه حام را تغيير ده تا فقط سياهان از او بوجود آيند و نطفه يافث را تغيير ده. خداوند. نطفه آنها را تغيير داد. تمام سودانى‌ها از صلب حام و تمام ترك و سقلاب و يأجوج و مأجوج و چينيان از صلب يافث و تمام سفيد پوست‌هاى ديگر از صلب سام هستند. نوح به حام و يافث گفت: خداوند اولاد شما را بردگان اولاد سام گردانيد، زيرا او بمن نيكى كرده و شما مرا نافرمانى كرديد. علامت نافرمانى شما در نسل شما و علامت نيكى سام در نسلش آشكار خواهد شد.

ابن بابويه قمى (ره) مى‌فرمايد: ذكر يافث در اين خبر غريب است و تنها در اين طريق، من روايت كرده‌ام. همه رواياتى كه در اينباره نقل كرده‌ام. فقط در آنها نام حام آمده است. در اين اخبار آمده است كه وى پس از ظاهر شدن عورت پدر خنديد و سام و يافث كه در ناحيه‌اى بودند، پس از اطلاع از كار وى، آمدند و به او