[سوره الأنعام (6): آيات 27 تا 30]

(وَ لَوْ تَرى‌ إِذْ وُقِفُوا عَلَى النَّارِ فَقالُوا يا لَيْتَنا نُرَدُّ وَ لا نُكَذِّبَ بِآياتِ رَبِّنا وَ نَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (27) بَلْ بَدا لَهُمْ ما كانُوا يُخْفُونَ مِنْ قَبْلُ وَ لَوْ رُدُّوا لَعادُوا لِما نُهُوا عَنْهُ وَ إِنَّهُمْ لَكاذِبُونَ (28) وَ قالُوا إِنْ هِيَ إِلاَّ حَياتُنَا الدُّنْيا وَ ما نَحْنُ بِمَبْعُوثِينَ (29) وَ لَوْ تَرى‌ إِذْ وُقِفُوا عَلى‌ رَبِّهِمْ قالَ أَ لَيْسَ هذا بِالْحَقِّ قالُوا بَلى‌ وَ رَبِّنا قالَ فَذُوقُوا الْعَذابَ بِما كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ (30))

[1]

ترجمه‌

اگر ميديدى آنها را كه بر آتش قرار دارند و ميگويند: كاش باز مى‌گشتيم. تا آيات خدا را تكذيب نكنيم و ايمان آوريم! لكن آنچه از پيش پنهان ميداشتند، براى آنها آشكار ميشود و اگر باز گردند، بهمان چيزى كه از آن نهى شده‌اند، باز ميگردند و آنها دروغگو هستند.

گفتند: زندگى فقط همين زندگى دنياست و ما زنده نميشويم اگر آنها را ميديدى كه بر پروردگار خود وقوف يافته‌اند. بآنها گويد آيا اين حق نيست؟ گويند:

به پروردگارمان سوگند، حق است. گويد. عذاب را بچشيد كه كافر بوده‌ايد.

[1]- آيه 27 و 28 و 29 و 30 سوره انعام جزء 7 سوره 6