(يَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَيْدِيهِمْ) است (فتح 10) مقصود اين است كه خدا از همه قويتر است.

(وَ هُوَ الْحَكِيمُ الْخَبِيرُ): خداوند در عين اينكه قادر و قاهر است، حكيم و آگاه است و هيچ كارى را بدون مصلحت، انجام نميدهد.

«قاهر» يا صفت فعل است يا صفت ذات. بنا بر تفسيرى كه ما كرديم و قاهر را به معناى قادر بودن ذات حق دانستيم، صفت ذات است، اما برخى هم صفت فعل دانسته‌اند.

گويند: خداوند هنگامى قاهر است كه ديگرى را مقهور و مغلوب خود قرار دهد. بنا بر اين معنى، قاهر صفت هميشگى حق نيست.