بيان آيه 126- 127

مقصود

اكنون ضمن اشاره به بيان سابق مى‌فرمايد:

(وَ هذا صِراطُ رَبِّكَ مُسْتَقِيماً): ابن مسعود گويد: يعنى اين است قرآن كه راه راست و هموار پروردگار است. ابن عباس گويد: يعنى اسلام راه راست خداست.

اينكه مى‌گويد: راه خدا، براى اين است كه اين راه را او نشان داده است. كلمه «مستقيما» حال است. با اينكه دلايل حق بسيارند و يكى نيستند، راه خدا را- كه همان دلايل هستند- به استقامت و راست بودن توصيف كرده است، زيرا با همه اختلاف و تنوعى كه دارند، همچون يك راه مستقيم، پوينده را بمقصد مى‌رساند. و از تناقض و فساد خالى هستند.

(قَدْ فَصَّلْنَا الْآياتِ لِقَوْمٍ يَذَّكَّرُونَ‌): ما براى مردمى كه متذكر شوند و تذكر را پذيرند، آيات را بيان كرده، تميز مى‌دهيم. علت اينكه بيان آيات را به اين طبقه اختصاص مى‌دهد، اين است كه آنها هستند كه بهره‌مند مى‌شوند. همانطورى كه اهل تقوى هستند كه از هدايت خدا استفاده مى‌دهد.

(لَهُمْ دارُ السَّلامِ‌): آنها كه تذكر را بپذيرند و تدبر كنند و حق را بشناسند، در خانه سلامت كه از هر آفت و بلائى تهى است هستند و همچون اهل جهنم به آفت و بلا گرفتار نيستند. اين معنى از زجاج و جبائى است. حسن و سدى گويند: سلام نام خدا و «دار السلام» بهشت است.

(عِنْدَ رَبِّهِمْ‌): خانه بهشت در پيشگاه خدا براى آنها ضمانت شده است و خداوند بطور حتم آنها را بآن مى‌رساند. چنان كه اگر به كسى بگوئيد: ترا پيش من فلان مال است. يعنى من ضامن آن هستم. برخى گويند: يعنى: در آخرت براى ايشان خانه‌