كسب: كارى كه براى منفعت يا دفع ضرر انجام گيرد. كسب نسبت به انسان داده ميشود، نه خدا، زيرا نفع و ضرر بر خداوند محال است.

اقتراف: اكتساب.

مقصود

بدنبال مطالب پيش مى‌فرمايد:

(فَكُلُوا مِمَّا ذُكِرَ اسْمُ اللَّهِ عَلَيْهِ‌): در كيفيت ارتباط مطلب به سابق اختلاف است، برخى گويند: از آنجا كه قبلا درباره هدايت يافتگان سخن گفت، اكنون اضافه مى‌كند كه: قسمتى از هدايت هم اين است كه آنچه خدا حلال شمرده، حلال و آنچه خدا حرام شمرده، حرام بشماريد و آنچه كه نام خدا بر آن برده شده است، بخوريد.

برخى گويند: مشركين به مسلمانان گفتند: شما آنچه كه خودتان مى‌كشيد، ميخوريد و آنچه خدا كشته است، نمى‌خوريد! خداوند بآنها فرمود: دست از جهالت خود برداريد و از آنچه نام خدا بر آن ياد شده، بخوريد و فعل امر در اينجا براى اباحه است.

مقصود اين است كه در وقت سر بريدن نام خدا بر آن ياد شود. يعنى گوشت مردار و آنچه كه در وقت كشتن نام بت بر آن ياد شود، نبايد خورد. مقصود از ذكر نام خدا گفتن «بسم اللَّه» و بقولى گفتن هر اسمى است كه مخصوص خدا باشد. در مورد كافى بودن «بسم اللَّه» اجماع است. اما در مورد اينكه اسم ديگر يا صفتى از صفات خدا ياد و گفته شود: «باسم الرحمن» يا «باسم القديم» يا «باسم القادر لنفسه» يا «باسم العالم لنفسه» يا ... ظاهر اين است كه كفايت مى‌كند، زيرا خداوند متعال مى‌فرمايد:(قُلِ ادْعُوا اللَّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمنَ أَيًّا ما تَدْعُوا فَلَهُ الْأَسْماءُ الْحُسْنى‌) (اسراء 110: بگو: «اللَّه» يا «رحمان» را بخوانيد. هر كدام را بخوانيد، براى خدا نامهاى نيكوست.)( إِنْ كُنْتُمْ بِآياتِهِ مُؤْمِنِينَ‌): اگر خدا و پيامبرش را شناخته و براستى سخنش ايمان آورده‌ايد، هر چه حلال كرده است بخوريد، نه هر چه حرام كرده است.