[سوره الأنعام (6): آيات 109 تا 111]

(وَ أَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمانِهِمْ لَئِنْ جاءَتْهُمْ آيَةٌ لَيُؤْمِنُنَّ بِها قُلْ إِنَّمَا الْآياتُ عِنْدَ اللَّهِ وَ ما يُشْعِرُكُمْ أَنَّها إِذا جاءَتْ لا يُؤْمِنُونَ (109) وَ نُقَلِّبُ أَفْئِدَتَهُمْ وَ أَبْصارَهُمْ كَما لَمْ يُؤْمِنُوا بِهِ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَ نَذَرُهُمْ فِي طُغْيانِهِمْ يَعْمَهُونَ (110) وَ لَوْ أَنَّنا نَزَّلْنا إِلَيْهِمُ الْمَلائِكَةَ وَ كَلَّمَهُمُ الْمَوْتى‌ وَ حَشَرْنا عَلَيْهِمْ كُلَّ شَيْ‌ءٍ قُبُلاً ما كانُوا لِيُؤْمِنُوا إِلاَّ أَنْ يَشاءَ اللَّهُ وَ لكِنَّ أَكْثَرَهُمْ يَجْهَلُونَ (111))

[1][2]

ترجمه‌

بخداوند سوگندهاى مؤكد خورده‌اند كه اگر معجزه‌اى سوى آنها بيايد، بآن ايمان خواهند آورد. بگو معجزه‌ها فقط پيش خدا هستند. شما چه مى‌دانيد كه هر گاه معجزه‌اى بيايد، ايمان نمى‌آورند؟ دلها و ديده‌هاى ايشان را ديگرگون مى‌كنيم. چنان كه نخستين بار ايمان نياوردند و در طغيانشان آنها را وا مى‌گذاريم تا سرگردان بمانند.

اگر فرشتگان را بسوى آنها مى‌فرستاديم و مردگان را با آنها به تكلم واميداشتيم و هر چيزى را دسته دسته بر آنها محشور مى‌كرديم، ايمان نمى‌آوردند، مگر اينكه خدا بخواهد. لكن بيشتر آنها نميدانند.

[1]- سوره انعام آيه 109 و 110 جزء 7 سوره 6

[2]- سوره انعام آيه 111 جزء 8 سوره 6