بيان آيه 99

قرائت‌

جنات: ابو بكر از عاصم برفع خوانده است. قرائت على ع و ابن مسعود و اعمش و يحيى بن يعمر نيز برفع است. اما ديگران به جرّ خوانده‌اند. قرائت دوم بنا بر اين است كه عطف بر «خضرا» باشد و قرائت اول بنا بر اين است كه عطف بر «قنوان» باشد.

ثمره: حمزه و كسايى و خلف اين كلمه را بضم ثاء و ميم و ديگران بدو فتحه خوانده‌اند (اين اختلاف قرائت در سوره يس نيز هست) قرائت دوم بنا بر اين است كه جمع «ثمرة» باشد. قرائت اول بنا بر اين كه نيز جمع «ثمرة» يا جمع «ثمار» باشد.

لغت‌

خضر: سبز. در حديث است كه‌

«ان الدنيا حلوة خضرة»

يعنى: دنيا ظاهرى آراسته و دلنشين دارد. «اخضر» نيز بهمين معنى است. هر گاه در جايى سبزه زياد باشد، عرب آنجا را «اسود» يعنى سياه مى‌نامد. عراق را بواسطه اينكه سبزه زياد دارد، «سواد عراق» مى‌نامد.

متراكب: متراكم، سوار بر هم طلع نخل: اولين نشانه ثمر نخل قنوان: خوشه‌ها. جمع قنو دانيه: نزديك ينع: رسيدن ميوه‌