اعراب‌

فرادى: حال‌( ما خَوَّلْناكُمْ‌): موصول و صله، مفعول «تركتم»

شان نزول‌

عكرمه گويد: اين آيه درباره نضر بن حرث بن كلده نازل شد كه مى‌گفت:

لات و عزى مرا شفاعت خواهند كرد!

مقصود

(وَ لَقَدْ جِئْتُمُونا فُرادى‌ كَما خَلَقْناكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ)، برخى گفته‌اند: اين جمله، سخن خداوند است كه هنگام مرگ، يا هنگام زنده شدن در روز قيامت به آنها مى‌گويد. برخى هم گفته‌اند: سخن فرشتگان است كه در دم مرگ به آنها كه قبض روحشان مى‌كنند، مى‌گويند. بهر حال به آنها گفته ميشود: تنها و با دست تهى نزد ما آمده‌ايد. مانند روزى كه شما را در رحم مادر آفريديم، ياورى و كمك دهنده‌اى نداريد. اكنون نه ثروتى داريد و نه فرزندى. نه غلام و كنيزى داريد و نه يار و ياورى! برخى گويند: يعنى يكى يكى نزد ما آمده‌ايد. برخى گويند: يعنى هر يك از شما از رفقاى بى‌ايمان و گمراه خود جدا هستيد.

برخى گويند: معناى اين آيه، همان است كه پيامبر فرمود: در روز قيامت، پا برهنه و عريان محشور خواهند شد. در روايت است كه عايشه وقتى اين مطلب را شنيد، گفت: چه دشوار است! آيا مردم بعورت يكديگر نگاه مى‌كنند؟! فرمود:

در آن روز هر كس بخودش مشغول است! زجاج گويد: يعنى زنده شدن در روز قيامت، مثل آفرينش شماست.

(وَ تَرَكْتُمْ ما خَوَّلْناكُمْ وَراءَ ظُهُورِكُمْ‌): اموالى كه در دنيا به شما داده بوديم و شما به آن افتخار و مباحات مى‌كرديد، پشت سر گذاشتيد و با بار گناه نزد ما آمديد. اكنون از آن مالها ديگران استفاده ميكنند و شما گرفتار كيفر هستيد!