اين معنى از حسن است. اينكه قرآن كتابهاى آسمانى را تصديق مى‌كند، بر دو صورت است: 1- يعنى قرآن شهادت مى‌دهد كه كتابهاى آسمانى بر حقند 2- منظور اين است كه قرآن همان روش كتابهاى پيشين را تعقيب ميكند.

(وَ لِتُنْذِرَ أُمَّ الْقُرى‌ وَ مَنْ حَوْلَها): منظور اين است كه بوسيله قرآن كريم، اهل مكه و اطراف مكه را بترسانى اين معنى از ابن عباس است. علت اينكه مكه را «ام القرى» گفته‌اند، اين است كه گسترده شدن زمين از آنجا آغاز شده است. بنا بر- اين مكه نقطه‌اى است كه منشأ پيدايش كره زمين است.

برخى گويند: بخاطر اين است كه نخستين خانه‌اى كه بر روى كره زمين بنا شده است، در مكه بنا شد. مجدداً در جاهاى ديگر هم آباديهايى بوجود آمد. اين قول از سدّى است.

زجاج و جبائى گويند: علت اين است كه تمام مردم جهان بايد بجانب مكه رو كنند و آنجا را مورد تعظيم قرار دهند هم چنان كه انسان مادر را مورد تعظيم قرار مى‌دهد.

(وَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ يُؤْمِنُونَ بِهِ‌): آنان كه به آخرت ايمان دارند، به قرآن ايمان مى‌آورند. يا اينكه بحضرت محمد 6 ايمان مى‌آورند.

(وَ هُمْ عَلى‌ صَلاتِهِمْ يُحافِظُونَ‌): اينها كسانى هستند كه مراعات اوقات نماز مى‌كنند و نماز خود را در وقت ادا كرده، ركوع و سجود و همه اركان را بطور كامل انجام مى‌دهند.

دلالت آيه‌

1- از اين آيه بر مى‌آيد كه مؤمن نمى‌تواند به پاره‌اى از امور ايمان داشته، بقيه را قبول نداشته باشد.

2- همچنين از آيه شريفه، استفاده ميشود كه قدر و منزلت نماز والاست، زيرا از ميان همه وظائف و تكاليف دينى خداوند نماز را بر گزيده است. نكته ديگرى كه ما را بدان آگاه كرده، اين است كه: كسى كه نبوت و قيامت را قبول دارد، به نماز اخلال نميكند.