ابو على فارسى گويد: يعنى تورات را در كاغذهايى قرار داده و نگهدارى مى‌كنيد.

(تُبْدُونَها وَ تُخْفُونَ كَثِيراً): تازه مطالب تورات را با امانت و تقوى بازگو نميكنيد.

قسمتى از آن را آشكار و قسمت عمده آن را كه در وصف پيامبر اسلام و بشارت بظهور اوست، پوشيده ميداريد.

(وَ عُلِّمْتُمْ ما لَمْ تَعْلَمُوا أَنْتُمْ وَ لا آباؤُكُمْ‌): مجاهد گويد: اين جمله خطاب به مسلمانان است كه آنها را بياد نعمتى كه به آنها از طريق دانش قرآن بخشيده، مى‌اندازد و مى‌گويد اين دانش را نه شما داشتيد و نه پدرانتان. برخى گويند:

خطاب به يهود است. يعنى تورات به شما تعليم شد، اما شما آن را تضييع كرديد و از آن بهره‌اى نبرديد.

(قُلِ اللَّهُ‌): اى محمد، به اينها بگو: خداوند تورات و قرآن را نازل كرد. اين جواب را بايد آنها بدهند. لكن خود خداوند جواب مى‌دهد، زيرا در موردى كه طرف مخالف، جوابى غير از اين ندارد و ناچار است كه به آن اعتراف كند، مانعى ندارد كه از جانب آنها جواب داده شود.

(ثُمَّ ذَرْهُمْ فِي خَوْضِهِمْ يَلْعَبُونَ‌): سپس آنها را در عناد و خيره سرى و باطل و سرگرمى خود ترك كن. مقصود اين نيست كه پيامبر آنها را دعوت بدين نكند.

بلكه منظور تهديد آنهاست. گويى مى‌فرمايد: آنها را واگذار كه سرانجام به بدبختى خود پى مى‌برند.